BOYUN BÜKERİM (2263)
Yar, aþkýn lal detti gem vurdu dile,
Duvar diplerinde boyun bükerim.
Halim ahvalimi kendin gör hele,
Dört duvar arasý çile dokurum.
Kimim var dert yanam bu nasýl kader,
Cahillik ömrümü eyledi heder,
Her günüm iþkence her aným keder,
Etrafýma melül, melül bakarým.
Gurbet ellerinde çulu serince,
Hal böyle yaþarým nicedir nice,
Hayatým karardý zifiri gece,
Bir gün zaman gelir canlar yakarým.
Kollarým kýrýldý dalým kurudu,
Bedenim özüne kurtçuk yürüdü,
Ýçten içe yedi içim çürüdü,
Yaþamaktan bezdim cana okurum.
Kimsesizlik zordur nasýl dayanam,
Ciðere mi yoksa kalbe mi yanam?
Gurbet uyutuyor nasýl uyanam?
Hele bir uyansam daðlar yýkarým.
Ali Uzun’um der sustum konuþmam,
Kader sana küstüm artýk barýþmam
Bir geçsen elime Vallah karýþmam,
Hele kükresem söker atarým.
13 Ocak 2014
Ali Uzun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.