kýrýlýrken ruhumun incinen dallarý ayazlar aðýrlamýþ gövdeme yaslanýr bir çoban azýðýnda: bir düþ bir umut biraz hüzün...
koyu yalnýzlýklar avuçlarým. zaman geçer basa basa üzerimden ben dururum öylece bir baþýma susarým çýðlýðýmýn baþladýðý yerden ve ben yaþamýn kýyýsýnda ölmezden gelirim görmezden gelinirim...
sonra bozkýrýn sessizliðine çarpar sesim, ... ve geri döner çaresizliðim. serseri kýþ vurur alnýmýn ortasýndan sonra düþerim kundaðýna zemherinin sývazlar toprak yaralarýmý yalnýzlýðým devrilir delinir gergefi yüreðimin
kiraz çiçeklerine de küstüm
ben böyle çarparken kendi duvarlarýma soðurken içimde bir ömür kýrýlýrken dal uçlarým halden anlamayan yar bildiðim, ser bildiðim, sevdanýn en körüne düþtüm.
ve ben:
kiraz çiçeklerine de küstüm
AYÞE IÞIK UYANIK 17 OCAK 2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe ışık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.