Direniþlere mahkûmdu zaman
Ölümlere yol alýrken ben
Hýrpalanmýþ yalnýzlýðým
Gitme vaktinin yaklaþtýðýný haber veriyor tenime
Acý’yý yalýyorum gecenin soðuk ateþinden
Ýçimi son kez seninle ýsýtýyorum
Kusursuz þehvetimle
Özlemin en kör yerinde yakalýyorum Azrail’i
Her seviþmemizde kanatýyor bileklerimi
Ürperiyor yüreðim
Kan kaybýnda ruhum
Zamanýn sen halinde arzuluyorum ölümü
Ve acýnýn sivri ucuyla yazýyorum
Bir þiir’in bitiþ düþündeyken sahipsiz yürek
Gözlerim kayýyor bir bedenin ölü yanýna
Kahpe zamanlar içinde kayboluyorum
Lanet ediyordum ardýndan akýp giden hayata
Ve ihanetin koynundayken sevda
Bir ateþ yakýyorum yüreðimin sensiz yerine
Vebalimi yüklerken imansýz yarýna
Ahmak bir þair edasýyla
Sana son þiirimi yazýyorum
Silkiniyorum önce
Geceye düþüyor gölgem
Ne kadar çok olmuþ aydýnlatmayalý odamý
Bir ölüm provasýna yatarken insanlar
Hayatý oynuyorum þimdi
Ne güzel!
Güneþ’i doðuran ana
Zifir karasý gözlerini yumarken her sabah
Mil çekiyorum yüreðime
Duyulmasýn serseri çýðlýklarý kalbin
Cehennem alevleriyle çevrili yüreðim
Bir buz daðýnýn soðukluðundan kopardýðým gidiþinle
Kusursuz bir son hazýrlýyorum yalnýzlýðýma
Yüzümden akýyor avuçlarýnda körelen yaþam
Susuyor dipleri yosunlaþmýþ gözyaþlarým
Açýk kalmýþ yürek penceresinden vurulan gizimizle
Morarmýþ bedenimden bensizliðe dokunuyor hüzün
Azrail’in duvaðýna uzanan ellerim titremede
Damla damla Ýbrahim’in deðmelerinde salýnýrken hayat
Süzülüp göðsünden düþüyorum mahremine ölümün
Korkak ve yorgun karanlýklarýndayým gül/yüzün
Düðümleniyor son nefesimde gülümseyiþin
Gidiyorum kalbim cam kýrýklarýyla yüklü
Ölümden bozma bir ürperti sýzýyor düþlerime
Zamaný soyunuyorum tenimden
Bitiyorum
Araf’tayým
Kendi kýyametini yaþýyor ömür
Bir ezan sesi yükseliyor kulaklarýmdan
Ayaz vurmuþ gölgemden yýldýzlara asýyor beni sevdan
Kapanýyor perde ve ölüyor zaman...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.