Dil susar, izan bakar, hal şaşkınlık yaşar
Yar…
Þahit olduðum
Ne kadar dram varsa
Çare adýna zemheri ayaz çýkýyor karþýma
Umudun bittiði anda
Teslim oluyor can, çaresiz kalýnca
Nefesim üþürken
Gözler o ibret için yaþ dökerken
Dil susar, izan bakar, hal þaþkýnlýk yaþar
Vakti saati geldi desen
Demek ki mukadderat böyleymiþ desen yetmiyor
Hüzün öyle bir vuruyor ki
O alevden kurtulmak için pencereye koþan
Bir çare adýna çýðlýk çýðlýða medet uman
Çocuðun denir parmaklýklara takýlý cismi
Ve erimiþ bedeni kim bilir neler anlatýyor
Artýk dar sokaklar
Heves ve hevanýn esaretinde iþgal edilmiþken
Can güvenliði dikkate alýnmazken
Konu komþu bir birlerini tanýmazken
Bir milletten ve dinden bahsederiz her nasýlsa
Her kimin ihmali varsa
Müsebbipler çýkartýlmalýdýr ortaya
Bir insanýn en deðerliði varlýðý caný iken
Bu konuda hassasiyet göstermeyen her kim olursa
Kamuya teþhir edilmeli ve bedeli ödetilmelidir
Yoksa dilbazlýk yapmak piþkinliðin ta kendisidir
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.