hiç kimseler yok gibiydi
zaman derin bir sessizliði vuruyordu
sanki ýssýz bir sahilde
karaya vurmuþ bir þiir can çekiþiyordu
nedeni niçini artýk gereksiz kalan
bir yalnýzlýktý bu
kumsalda tek bir ayak izi dahi yoktu
tanýdýk dünyalýlardan
bu denli ürkütücü uzaklýðýn
her anýný böylesine hissetmek
tarifsiz bir keyif olsa da
karanlýk vadilerden eserken
bildik eski bir rüzgar
kanýný donduruyordu
kendi ayak izlerini aradý
bulamadý
iz býrakmýyordu belli ki artýk
geçmiþinde her ne varsa
çizmiþti üzerini yavaþ yavaþ
her birine çoktan beridir veda etmiþti
bir baþka þiirin dizelerinde
en son öldüðünde
býrakmýþtý herkesi ve herþeyi de geride
anýmsadý
son sevgi kýrýntýlarýný da yitirdiði zamanlarý
duyarsýzlýklarý
vicdansýzlýklarý
her þeyi tüketen doymak bilmez iþtahlarý
ne sevgi
ne de þefkatin zerresi kalmamýþ insanlarý da
sahtekar rollerini oynayan
uzaktan kumandalý kurumuþ duyargalarý
hesap makinalarýna dönüþen insani algýlarýn
parasal dönüþüm evrelerinin çirkinliklerini
beþ kuruþluk çýkarlarý için
vataný
milleti
insanýný satanlarý
artýk insanlar yoktu
parasal ölçüm cihazlarý haline gelmiþlerdi
kalp para gibi sýrýtan
sahte insanlar
ötesi yoktu
arýnmalýydý insan
bütün bu günahlardan
sonra yeniden doðmalýydý
eðer ki doðacaksa
sevgilerde can bulduðunda
insaný insan kýlan
ya da verecekse ,
" adam gibi " can vermeliydi
ýssýz bir sahilde
karaya vurmuþ bir þiir gibi ...