MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

MEDVİNA



MEDVÝNA

-I-

ben, seni
asýrlarca beklemeye
razý oldum Medvina.
ama ömrün mühleti
alacak elimden
bu kefaretimi.

bilirim,
sensizliðin
seliyle boðuþurken
ben aðladýðým için
yaðmýyordu yaðmurlar;
yaðmur yaðdýðý için
ben aðlýyordum.
çünkü düþen
her damlasýnda
senin kokun vardý.
ben her nefeste
seni alýrdým içime
vermek istemezdim
bir daha dýþarý,
kokun içimde kalacaktý!

ah Medvina’m!
yandýkça
adýný haykýrdý
sana muhtaçlýðým.
kader deyip
geçiþtirdiler,
sana sarýlma ihtimalimin
bir cellat eliyle
koparýlmýþlýðýný.
razý geldim çaresiz.
ve tüm çarelerimi
sana yadigar býraktým.
sarsýn diye
ruhundaki yaralarýný.

yokluðunda Medvina,
adýna yazdýðým
hiçbir þiir
teselli etmedi beni.
çok sonra anladým
dinlediðim tüm þarkýlar
bir tek
sen söyleyince güzeldi.
o sesin ki bir ninniydi
aðlayan her bebeðe
annesinin huzurunu verirdi.
benimse
yanan canýmýn
tek tesellisiydi.

insanlar
ölümü bekler Medvina.
ölüm de
gizli köþelerde herkesi.
ama ben bilemiyorum
gönül sancým,
sen misin yaþam,
ben miyim ölüm;
ya da
yalnýzca ölünce mi
sarabileceðiz birbirimizi?

bulamadým
hiçbir kitapta
yok cevabý
seyrine doymazlýðým.
ancak
böyle öðrendim ben,
ketumluðun
ve umarsýzlýðýn
yenilmiþliðini.
asýrlýk hasretim,
bana gelemediðin için
nasýl suçlayabilirim seni!

zor da olsa
anladým artýk
yokluðunda Medvina’m.
her anlatýlan güzellikten
seni çýkarmak;
ve sana bakýnca
tüm güzellikleri
görebilmekmiþ gerçek sevgi.

-II-

þehirler, þiirler
ve sen Medvina,
hep vardýnýz hayatýmda.
bir tek
sen almýþtýn nasibini
yýllarýn insafsýzlýðýndan.

eskitmiþ yüzünü yýllar,
eksiltmiþ yüreðini,
yorgunluklar
ve her mevsim
yüzüne bensizken düþen
yaðmurlar.

yine bir tek gözlerin
evvelki senden yadigâr;
bir, gözlerinin alevi var
geçmiþe dair,
maðrur, ateþli,
sevdasý aþikâr!

oysa benim,
senden baþkasýný
görmeyen bu gözlerimde
sendin,
sonsuza dek
gençliðin kamaþtýran ýþýltýsý.
sen, Medvina,
sen, bir ömür
yüreðimde genç kalandýn;
ve geç kalandýn
mutluluðumuza,
bir gökyüzü gibi
benim olamayandýn!

-III-

uyandýðýmda
yorgun uykulardan,
hep hançer kesiðiydi
içim Medvina’m.

senin,
bakýþlarýmý kovalayan
müfreze gözlerin vardý;
benim gözlerim,
yaralý, tedirgin, çaresizdi
gözlerine yakalanmaktan
kaçan,
kaçtýkça da çýrpýnan.

ve elimde olmadan
sesinin yankýsýna takýlýrdý
dilimdeki tüm heceler.
kurduðum
her cümlemin sonu
yalnýzca senin adýndý.

sen,Medvina!
sürgünde özlenen
sýladaki
duman kokusuydun.
nehir kýyýlarýnda
ateþin etrafýnda söylenen
en güzel
türkü kadar sýcak.
benimse
kangrene dönmüþ
bekleyiþlerim vardý;
akan o nehirlere
bakarken
sýcaklýðýnýn hayaliyle
avunup ýsýnacak.

senin ey kadýným,
geliþini
müjdelesin baharlar
yeter ki bir kere gel.
o zaman bir eþsiz
bayram telaþý olur
içimdeki
sensiz yorgunun.

gülüþünde saklanayým
elleri üþümüþ
öksüz bir çocuk gibi
bir daha asla
bulamasýnlar izimi.
senin yüreðinde
bir atýþ da ben olayým
belki o zaman
bir soluk mühletince
öperim nefesini!

ama gel gör ki
hayaller Medvina’m
hayal kaldýkça
kazýrlar
hayatýn mezarýný
týrnaklarýyla;
ve benim sensizlikten
karalanmýþ
bir satýrlýk hayatýmýn
neresini
anlatabilirim sana!


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.