Senin yokluðunda, Kerbela oldu yüreðim, Hüseyin gibi, Acýlara bulandým, Susuzluktan dudaklarým çatladý, Ciðerlerim parçalandý, Matemlere girdim, Her gün muharrem oldu bana, Lokmalar boðazýma dizildi. Derman kalmadý dizlerimde, Damaklarým kurudu, Gözlerimin feri söndü…
Senin yokluðunda, Hasreti sorgulayan, Bir yanýk türkü, Baðrýmý deldi, Ýçime iþledi. Aþk ile dönen, Semahçýlar gibi, Baþým durmadan döndü… Madýmakta yobazlarca, cayýr,cayýr yakýlan, canlardan beter oldum.
Senin yokluðunda, Adam ayýsý, Posbýyýklý, Kara elli, Taþ kalpli, Celladýn biri, Ýpi boðazýma geçirdi. Yavaþ,yavaþ ölüyorum, Ýçin,için eriyorum… Sen farkýnda mýsýn?
Senin yokluðunda, Öylesine karýþtý ki kafam, Aþureden tatlý olur, Çok da güzel olur, Benden adam olmaz artýk…
CEMAL KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemalkaya07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.