Issýz gecenin karanlýk sokaðýnda
Kimsesiz biçare bir adam
Gövdesi agaç misali dimdik ayakta
Ruhu kelebek misali uçmuþ, sanki batakta
Saç baþ dagýnýk, gözler ürkek, sarhoþ hesapta
Ýntikam alýyor sanki hayattan, gecenin soðuna aldýrýþ etmeden
Kelimeler boðazýnda düðümleniyor, aþk muhabbeti etmeden
Anlatmak istiyor gibi sarhoþlugu gitmeden
Bir zamanlar diyerek baþlýyor sözlerine
Vuruldum gönlüme düþen Nisa’nýn gözlerine
Bakmadým mevsimlerin yazlarýna,kýþlarýna güzlerine
Herkeste bir heyecan, gözler ýþýl ýþýl, yüzlerde tatlý bir tebessüm
Devam ediyor adam anlatmaya
Güneþ battý,Ay dogdu, dünya sanki tersine döndü
Yönümü þaþýrdým, doðu, Batý, kuzey, acaba hangi yöndü
Hicran girmemiþ gönüllerde aþklar bir bir söndü
Kan kusan agzým degildi ama, üzerimdeki göndü
Yürek aðlarken, aðlamaya ne hacet be dostlar
Olmuyor, yapamýyorum, alamýyorum aklýmý Nisa’dan
Ýþkence görüyor yüreðim, fayda yok çarmýha gerilmiþ Hz Ýsa’dan
Derya misali ikiye ayrýlmýþým, sanmayýn Hz Musa’dan
Cadýya gerek yok, kötülük bendedir, ne sihirden ne asadan
Vurmaya gerek yok, zaten vurulmuþum ben yürekten yürekten
Bir sessizlik çöküyor kalabalýga en derinden
Adam; sesi titreyerek kalkýyor yerinden
Varsýn sarhoþ desinler diyor, içiyorum kederimden
Birþeyler mýrýldanýyor kendince, kimse vazgeçmesin serinden
Vurmaya gerek yok zaten vurulmuþum taaaa yürekten yürekten.
TUNCAY