MANZARA İSTANBUL

Gelmiþ bir kara kardeþim Afrika’dan ,
Atmýþ tezgahýný saat satar .
Uzak doðudan gelmiþler belli;çinli veya japon .
Resmini çeker,Ýstanbul’u alýp giderler .


Dikilitaþ durur zam kazýðý gibi ,
Onu oraya getirmek marifet .
Ok attýðý þehzadenin ,
Ok gösterir gidilecek yerleri .


O camileri benim atalarým mý yapmýþ .
Bizi bir þey bilmez,yapmaz yaptýlar .
Þaþýrdým görünce o güzel mabedi,
Demek ki matematik bilirmiþ dedelerim .


Eminönünde emin olsam ,
Çarpýlmayacaðýma .
Daha rahat dolaþýrdým Ýstanbul’u.
Garipliðimi attým denize ,balýklara .


Sallarken dalgalar gemiyi ,
Yorgun insanlar suratlarýnda belli .
Bir varsalar beklenenlerine ,
Yorgunluk gider evlerinde .


Her gün yeni nüfuslar eklenir .
Sen bu yükü nasýl çekersin .
Eski ,yeni halinle
Gönlümde ki güzelsin .

Sanma ki yanýnda ,
Hasretin azalacak .
Hatýralarýný attýkca dolmayan,
Bir kuyusun aslýnda .


Birleþmez derlerken ,
Köprüler birleþtirir iki yakaný .
Hasretin hemen baþlar ayrýlýnca.
Büyümü yaptýn ki ,baðlanýr elim ayaðým...









Sosyal Medyada Paylaşın: