GÖÇÜN DESTANI.

GÖÇÜN DESTANI.
Göç ettikçe daðdan, köyden, ovadan.
Oturacak yer kalmadý þehirde.
Kimi kopmuþ, fakirlikle yuvadan.
Zengin rahat, fakirlik çok ülkede.

Parça parça oldu, köyün topraðý.
Kime yeter, üç beþ kardeþ olunca.
Ýcar tutsan, doyurmuyor ortaðý.
Hayvanda az, otlaklar ev dolunca.

Saman bile alýnýyor dýþardan.
Köyler bomboþ, sürülmüyor tarlalar.
Kýraç toprak, nasiplenmez yaðmurdan.
Verimliyse zapt etmiþtir aðalar.

Bir zamanlar barajlarla ünlendik.
Satýyorlar enerjiyi sularý.
Ektik biçtik, kalkýnmaya yönlendik.
Özelleþti, devlet, millet yollarý.

Sata sata bitirdiler ülkeyi.
Fabrikalar þimdi oldu rant yeri.
Alanlarsa çýkartýyor iþçiyi.
Dev binalar, vurguncular deviri.

Köyden gelen, yerleþiyor varoþa.
Devlet malý, kapýþ kapýþ oluyor.
Gecekondu yapýyorlar yokuþa.
Beþ on çocuk, buralarda doðuyor.

Boyacýlar, mendil satan, çocuklar.
Üstünde yok, baþýnda yok periþan.
Simitçiler, pilavcýlar, sucular.
Ortalýkta çalýp çýrpýp dolaþan.

Ne plan var ne yatýrým devlette.
Okulluda okulsuzda boþ gezer.
Ne ses çýkar, ne de soluk millette.
Rant dünyasý, bütün ülkeye yeter.

Kim sesini yükseltirse göz altý.
Korku saldý, tomalarla her yere.
Cop dayaðý, biber gazý aðlattý.
Bin fatiha, ölen suçsuz gençlere.

Çalýþkandýr benim, fakir milletim.
Kalkýnmayý baþlatmalý köylerden.
Durdurmalý göçü, sosyal devletim.
Ekip biçip, üretmeli yeniden.

Alem ayda, bizler yaya geriyiz.
Devlet baba, silkinmeli yeniden.
Teknoloji üreterek yürürüz.
Tutmalýdýr, yoksul fakir elinden.

Atatürk’ü niçin arar, bu millet.
Ýnsan haklarýna önem verirdi.
O bir devrimciydi, kalkýndý devlet.
Dini siyasetten, ondan ayýrdý.

Yüce Rabbim, çalanlarý sevmiyor.
Hak, hukuk, adalet, arar kulunda.
Allah deyip ezenleri biliyor.
Gitmiyorlar yaratanýn yolunda.

Göçün sebebidir iþ ve aþsýzlýk.
Biri yer biri bakar huzur olur mu.
Þaþýrýp kalmýþýk, kötü baþsýzlýk.
Türkmendaðlý derki, hain durur mu?

HÝLMÝ CAN.
AÐUSTOS.2013.

(4066)


Sosyal Medyada Paylaşın: