Cam Tavancısı

Gök mektepli derler
Bucak müdürünün de hýsýmý
Hani haylaz oðlanýn babasý,
Neriman teyzenin büyük torunu

Uzak fikirli bir adam
Hep gözleri ýraklara dikili
Hep sorar gibi bakan
Susan çokça

Tomurcuklu çiçekler
Kuþlar
Ve saltanatsýz aðaçlar biriktirirdi

Ýmrenirdim söyleyiþine
Hiç usanmazdý çakýl taþlarýndan
Týrnaklarýyla kazardý topraðý

Umudu fasýlasýzdý
Yetim gözetip yoksul doyururdu yok canýyla

Tembihçiydi de aslýnda
Av dönüþü sevinciydi yüzündeki tebessüm

Kaç kerevet eskitmiþti,
Kaç kelimesi yoldaþ olmuþtu yoldan bilmeze
Nohut kadardý cüssesi
Fakat yeryüzüne
Dev adýmlar býrakýrdý inadýna

Þiþeleri denize býrakýrken
Dualar ederdi
Okþardý yosunlu kayalarý
Bir yarayý ovar gibi,
Bir yaradan kovulur gibi
Öylece

Cam tavancýsý dedim ben ona
Çünkü hayatýn üzerindeydi otaðý,
Hepimize oradan bakardý...
Sosyal Medyada Paylaşın: