Ay Saklayan Fısıltı

inanarak bak gözlerime
sana uzak yýldýzlar biriktiren bir yalnýzlýðýn
tahta kapýlarýný zorla
güvercinlerin uðuldayan kanatlarý
o günlerden kalan gölgelerin þarkýsýdýr

ay saklayan fýsýltý boynunu öptüðünde
duygularýmýn içine sarkan ayaklarýn
mutluluðun ilk provasýný verecek
ve göreceksin
dökülecek eteðine baharlar

arkaný döndüðünde beyaz duvara
beni görebilme olasýlýðýn yok belki
fakat mavinin içine iþlemiþ
gezen bulutlarýn geçmiþe dönük hafýzasýnda
rüzgara düþmüþ uçurtmalarýn fýrfýrlý kuyruðunda
çocuk gülüþlerimi fark etmen mümkün

akþamý beklersen eðer
az ileride gün ýþýðýnýn sevinçlerini tüketen
o sarý uçurtmanýn
yýldýzlara takýldýðýný görmen de mümkün

merdivenler asýlý bu yolun karanlýk çatýlarýna geldiðinde
korkunu yenebilmek için
kiremitlerin arasýndan sýzan boþluk huzmelerine elini uzat
tüm gövdenin karanlýðýna inat
avuç içlerinde çýrpýnan o garip sevinci duyacaksýn
az sonra aðlayarak bir uçurtma gibi
seni seven yýldýzlarýma dokunacaksýn.
Sosyal Medyada Paylaşın: