Yar… Korkunç Bir kâbusun Ve ruhumu Bizar eden korkunun Nefesimi daraltan, Çare adýna Sonuçsuz býrakan umudun Her sahnesi, her katresi Unutulmayacak bir dramdý sanki
Öyle ya Bilinçaltýmda neler vardý Hangi lahzadan kalmýþ Önyargýlar mý kuþattý Neden hesaplaþmak aþikârken, Gecenin bu en masum Sahnesinde yakaladý Beden yorgun, Dimað vurgun yemiþ gibi solgun, Vicdan çaresiz durgun ne yapmalýydý
Bir telaþ içinde Ve terlemiþ vaziyette Gözlerimi açtým, Kalbimin ritmi fazlaydý, Bir telaþ baþucumdaydý Refikama seslenemedim, Derin bir uykunun hazzýndan Yorgun bedenini ayýramazdým Nihayetinde kâbus yaþayan Ve bizar olan bendim, Neden bir baþkasýna rahatsýzlýk vereydim
Fakat müthiþ Bir ihtiyaç içindeydim Kalkmaya takati olmayan Bir hasta misali dengesizdim Ne kadar Sessizlik içinde kalsam da Refikam telaþ içinde Hayýrdýr inþallah diye kalkmýþtý Hemen lambayý yakarak Gözlerimin içine baktý Ve halimin Hangi seviyede olduðunu anladý Ne güzel bir yardý, Hicranýma ortak olan edebi þiardýr, Vefa adýna emsalsiz bir umut Ve öte için en güzide arkadaþtý…
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.