Soðuk bir kýþ sabahýydý, Ýnsanlar iþlerine gidiyordu, Çocuklar okullarýna. Araçlar výzýr výzýr geçiyordu, Kalabalýktý cadde.
O’na,yolda yürürken rastladým, Aniden çýkmýþtý karþýma, Ne yapacaðýmý þaþýrdým, Basmamak için üzerinden atladým.
Birkaç adým atmýþtým ki, Olduðum yerde durdum, Geri döndüm, baktým ardýma, Zavallý, yolunu þaþýrmýþ olmalýydý, Ne iþi vardý ki karda kýþta? Eðildim, dikkatlice baktým, Bir saða, bir sola yalpalýyordu, Hatýrýný soramadým, Acaba caný çok yanýyor muydu? O da benim gibi üþüyor muydu?
Ýncitmemek için nazikçe elime aldým, Kuytu bir duvar kenarýna koydum, Ýçimi bir sevinç kapladý, Bir caný kurtarmanýn mutluluðunu yaþayacaktým. Sonra birden aklýma geldi, Çocukken ayaðýmla ezdiðim karýncalar…
Biliyorum, suçluyum, Ne yapsam nafile, Kendimi vicdanýmda hapsetsem de, Bu bile kefaret olmayacak günahlarýma. Ne zaman bir karýnca görsem, Ýçimde depderin bir azap duyarým, Yanacaðým günü beklerim, Sevinemem…
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 12/01/2014-Saat : 00.05-Isparta
Azap : Büyük sýkýntý, eziyet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.