Seviyorum diyerek milyonca kez söylesen Ýnanýr mýyým artýk yalan dolu sözüne Önüme dikilip de beni yoldan eylesen O timsah gözyaþlarý yakýþmýyor özüne Tak sepeti koluna herkes kendi yoluna Bundan sonra hakim ol söz dinlemez soluna.
Kötü söz sahibine çamur gibi bulaþýr Býrak sus sende kalsýn yaþanýlan o günler Her gönül kirlendikçe olanlara alýþýr Özlemle anýmsansýn ziyan olan o dünler Þimdi için kin dolu zehir zemberek dilin Konuþ dilediðince bana sökmez afilin.
Çiçek çiçek dolaþtýn özünü yakamadýn Yalaný boncuk yapýp iþledin dillerine Bir beni uydurduðun o þekle sokamadýn Kim bilir kimin ah’ý bulaþtý ellerine Yaptýklarýn aþikar anlatmakla bitmiyor Yüzünü yýkasan da o kirlerin gitmiyor.
Ne diyebilirim ki unutulur zamanla Kimler yaktý bu caný sanma ki yalnýz teksin Zannetme geçiririm þu ömrümü amanla Tek isteðim o ismin yanan yürekten çýksýn Sensiz daha mutluyum anlamam zaman aldý Senden bana hatýra yalan g(s)özlerin kaldý.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.