bu son bozgunu yüreðimin
yaþam atrtýðý gayya misali yankýlanan o maverada
okyanuslarý boðar mý
bir tek damla yeter senin için aðlamaya...
düþ artýk
ýþýklarý kör etmiþ gözlerimden
sökül göz bebeklerimden
düþtüðün yerde taþ kesil öylece kal...
çaldýðýn düþlerimi çarmýha ger
it beni omuzlarýndan kanadý kýrýk martý gibi
ve cesedinin baþýnda taþ kesil de
kal...
ay hiç çýkmamýþ
yakamozlar hiç oynaþmamýþ
göksu hiç deli deli çaðlayýp akmamýþ olsun
o saðnak sonrasý
yanaklarýnda derin dehliz misali
bir iz kalsýn o yaðmur lekesi...
acýlarýma önsöz
hiç oluþuma dip not olsun da düþsün...
dur dokunma sazýn teline
nihavend sussun þimdi tüm þarkýlar...
dudaklarýnýn kýyýsýndan
o en son öpüþün sýcaðýný adým gibi gizlice soy dudaklarýndan..
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.