Beni benden sorarsanýz, ben buyum; Hem köylü, hem þehirli,doðma, büyüme Anadolu’lu.
Ne kalemime,ne duygularýma vurulmaz pranga, Tek bildiðim sevgi, eþittir yine sevgi Elim berekettir, dilim duadýr benim Bensiz olmaz bu dünya, anayým ana.
Ben kimmiyim? Ben; haso Anadolu kadýnýyým.
Ne haksýzlýk karþýsýnda susarým Kimseye boyun eðmem Yeri gelir, þahlanýr at olurum. Yeride gelince, süt dökmüþ kedi olurum.
Ben kimmiyim? Ben; haso Anadolu kadýnýyým.
Namus tacým,iffetim libastýr benim Demir zýrhlara bürünür gezerim, Mantýðýmla hareket eder, yoluma giderim Sevilmesem de, ödünlerle yinede severim.
Ben kimmiyim? Ben; haso anadolu kadýnýyým.
Ne oltayým, ne yem, ne uþaðým, ne maþa Olmam kimseye kul, haþa Ne yalakakayým, ne de yavþak Ne sinsiyim, ne kinci.
Ben kimmiyim? Ben; haso Anadolu kadýnýyým. ZEHRA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hicab Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.