söylermisin söylermisin yokluðun bir ýzdýraptan öte deðildir de nedir ne? avuçlarýma aldýðým umutlarý azad ettim azad ettim, dayanamýyordum daha susuzluðuna çatlýyan dudaklar ismine muhtaç, sayýklýyorlar rüyalarýn yamaçlarýnda ah bir gelse bir gelse yankýlarý kulaklarýna, aðlamaklý hüzünlere bulanmýþ naðmeleri, oyuyorlar içimi sensizlikten yokluðuna çýkarken kayýyorlar yarýnlar sessizliðe, hýçkýrýklarda ki uçurumlar feryatlara gebe.. çal oynasýn vur oynasýn zaman gök gürültüsü nasibim, yýldýrýmlar göz kýrpýyorlar yaðmurlara, içte ki sellere mehilli kucak açmýþlar daha ne bekliyorsun der gibiler söyler gibiler.. gül kokulu tenini miras yedi gibiler hayaller, özlem kusan hasretlik kývranýyor kývranýyor üç günlük ömre ters bakmasý içten bile deðil, söylermisin söylermisin ne halt ettim? geldim þu dünyaya, þarkýlar dinlemekten þiirler yazmaktan öte, belki seni yaþamanýn en güzel sahnesi içimde...
(Berlin.08.01.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.