Ah gönül ah!
Nuh diyor da
Peygamber demiyor
Gece gibi kör
Keçi inadýnda
Ve bir çocuk kadar yaramaz
Uyma diyorum
Þu yalaka þeytana
Ýplemiyor
Þeytan tilki kadar kurnaz
Kapýdan kovsam
Bacadan giriyor
Ne zaman gözlerimi kapasam
Ýçimdeki çocukla kol kola
Ne suç, ne günah,
Ne de yasak var lügatýnda
Bedenimin tüm azalarý yorgun
Meteliksiz ve periþan
Bunca yýl vefakarlýðýn bedeli
Ýflas mýydý diye
Yönetimden hesap soruyor
Usum alýp karþýsýna gönlü
Bir güzel sigaya çekerek;
-- “Nasýl böyle bir gaflet, dalalet
ve ihanet içinde yaþarsýn
Kendinden utanmýyor musun” diyor
O hala yaðmur duasý gibi
avuç açýp göklere
Tanrý’dan alev istiyor
Ýç çekiþmelerden öyle mutlu ki iblis
Býyýk altýndan gülüyor
Bunalýmlý yaþam
Krize dönüyor
Cinler dorukta
Usum küplere binerek
isyan ediyor
Ýstemeden bulaþarak küfre
Sövüyor sövüyor
Sövüyor
Celal Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.