Benim Ayþem’di çocukluðumun Saçlarý fýrfýrlý, cam gözlü bir kýzdý Okul yýllarým evim, yuvam sýrýtýþlarýmýz Yumuk, yumuk gözleri ile peri gibiydi
Paramýz yoksa terlik satýp Çok sevdiðimiz keçiboynuzu alýrdýk Bakkal Osman amca horoz þekerden verirdi Büyüdük yýllar sonra,
Ben Ankara’ya Ayþe Trabzona gitti kopmadýk hiçbir zaman
Hüzünleri yumak oldu konuþmadý sustu Aþýktý yenik düþtü sevdaya Hayata küstü selvi boylum
Mahkum oldu yataða eridi ben eridim onunla parçalandýk Baþýna taç yaptým papatyalardan Beyaz bir gelinlik giymiþti aðlýyordu Daha dün gibi çay bardaðým elimden düþtü Tuz buz oldu yüreðim gibi
Veda etti daha yirmi üçünde Ayþe’m Aynalara anlattým onun güzelliðini Sevdiklerim hepsi kanatlanýp gitti Bense
Sevmekten , kaybetmekten korktum Ayþe’m…Sevemedim ayrýlýklarý, verimli topraðý Kimseyi sevemedim Beklide seversem kaybederim diye Sevmekten korktum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
meral melek kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.