Aþk gelmeden vurmaz aþký kýrkýna kadar yaman çizer kýrkýndan sonrasý tamam uzayýp giden yollar zaman mecnun bu yolun mechülü Leylasý nutkuna koyar mecburu
Aþk kývama gelmeden piþirmez aþký ayak çýplak el dolu gözler aðlar nem dolu dil yarda gönül yarda kendini dinleten orda hazine sende uðraþma taþla zamaný tuttur uçmayasýn boþda
Aþk kendi olmadan vurmaz aþký gizli pencere büyük yolculuk yürümek kendine zordur aþkda kabuðundan çýkamayan ne yapsýn yumurtanýn kabuðuna zafý vardýr zülfikar zülüfleri zülfiyar estirir serçenin zafýna za_arý vardýr
Aþk topraða düþmeden vurmaz aþký baðrýnda yetiþir önce gül sonra gün çekerse bülbül bir gül için o ahý nazý çokluðuna çoðalmakdýr o aþký hazý yokluðuna yok olmak deðil affý zafý
... aþk önce kendine kurþun sýkmadan vurmaz aþký
Gülay GÖKTÜRK Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülay Göktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.