Doðdum bir kez Bir kere ölünür diye duymuþtum. Pamuk prenses masalýný anlatýrken öyle demiþti ninem. Oysa buda baþka bir masalmýþ. Bir baþka ayaküstü yalanmýþ. Benim bu ikinci ölüþüm. Artýk ölümü biliyorum Siz pek bilmezsiniz. Dedim ya: Bu benim ikinci oluyor. Ýlkindede sevdalar gözlerimin önünden akmýþtý. Zavallý ellerim uzanýpta tutamamýþtý. Bir kýskançlýk ateþi onuda yakmýþtý. Gözlerim korkuluydu biçare gözlerim Islanýpta aðlayamamýþtý. Utangaçlýktan falan da deðil. Aðlamamda yasaklanmýþtý. Þimdi ikinci kez ölüyorum, Masumane hayallerimle birþeyleri buldum deyip koþtuðumda Serapmýþ, Sýrra kadem basýp kayboldular. Yalnýzlýðýma çekilip içli içli aðladým. Ýçimden aðladým Duysunlar,görsünler istemedim. Ne yalan söyleyeyim utanmadýmda. Birazcýk korktum. Gözyaþýmýda çalarlar diye. Gözyaþlarým bana lazýmdý. Doya doya aglamam için ölümüme ÝKÝNCÝ ÖLÜMÜME...
Sosyal Medyada Paylaşın:
vilanjik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.