Yazık Oldu

Yazýk Oldu

Hayatýnýn baharýndaydý
Körpe kuzuydu daha
Acýmadýlar o masum haline
Kýydýlar gülyüzlüme
Bakmadýlar bile gençliðine.

Ýki yakasý bir araya gelmek bilmedi
Ýlmik ilmik eriyip gitti
Zoraki tutuldu kafeslerde
Baþ kaldýrmayý bile beceremedi
Haykýra haykýra yok olup bitti.


Haftalarca saçý taranmamýþ
Yüzü suya hasret gitti
Çatýk kaþlarýnýn altýnda
Masumca hoþçakalýn deyip gitti

Þerefsiz dünyanýn oyununa yenilmiþti
Geleceði alýndý ellerinde
Ahý kaldý sazýn tellerinde
Hak yerini bulacak elbet günün birinde.

Beyaz kefen içinde
Beklenilen yere doðru gitti
Yapraklar çabuk döküldü
Anan seni ne zahmetle büyüttü
Soysuzlar un gibi bedenini öðüttü.

Nizamettin ERGÜL
Sosyal Medyada Paylaşın: