Verdiði kalbin içini doldurduðun kadar seviyorsun Allah’ý... Yüreðindeki merhamet kadar o da sana merhamet duyuyor... Nefsindeki þeytanla ilelebet savaþýp, dilindeki tevbe kadar arýnýyorsun... Kalbindeki acý kadar sabrý öðreniyorsun... Dilindeki þükür kadar insan olmayý... Ýnancýn da yoksa bildiðini sanýyorsun bilemediklerini... Gördüm sanýyorsun göremediklerini...
Oysa ki insanoðlu pek cahildir... Kendini yeterli görerek ’azar, þýmarýr, kibri artar’ der Kuran... Ýnsanýn özüdür oysa o! Görebilmek ne ala...
Þimdi ey yolcu, kulak ver sözüme...
Günahtan sonra tevbe edip arýnanlardan olabilir misin?
Yapabilir misin?
Ýnsan olmak çok zordur... Ýnsaným deme, Ýnsan olacaðým de!
Nereye bakacaksýn?
Kalbine.
Jasi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seraf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.