ÖZLEM

park köþelerinde dizinin dibine oturmayý,
saçlarýna papatya takmayý özledim...

rüzgarlarda saçlarýný okþamayý,
gözlerinde gece seyre dalmayý özledim...

yanýndayken seni özlemeyi,
yüreði aþkla yanýk sevgiliyi özledim...

tipsiz deyiþine biliyorum demeyi,
ne giysem deyiþine sana herþey yskýþýr demeyi özledim...

vuslat gecelerde sana yazmayý,
ömrümden çalýp ömrüne eklemeyi özledim...

sana sarýlýp kalp atýþlarýný duymayý,
bana leylak kokularýný hissettren kokunu özledim...

yaðmurlarda yürüyüp sonra hasta olmayý,
seni seviyorum derken titremeyi özledim...

çoçuklar gibi dudaðýný bükmeni,
kötü sesime eþlik eden þarkýlarýný özledim...

uçurum misali gözlerinde maviliklerde kakybolmayý,
çoçuk saflýðýnda ’o’ gülüþünü özledim...

ben sende kaybolan yüreðimi,
ben sende kaybolan kendimi özledim...

yazan : Kerem Ateþ

Sosyal Medyada Paylaşın: