ve ben öldükçe ölüyorum güldükçe kan kusan tebessümüm akasyameral
ve ben öldükçe ölüyorum güldükçe kan kusan tebessümüm
hastalýklý bir sevdanýn kýskacýndayým çýrpýndýkça ruhuma batýyor ayrýlýðýn gölgesi güçsüzleþiyor içimi kaplayan senli yalnýzlýðý ve ben öldükçe ölüyorum güldükçe kan kusan tebessümüm
yalnýzlýðýmý tüttürüyor boz bulanýk dik baþlý daðlar kararsýz adýmlarým sendeliyor uzaklaþtýkça bedenimden yarým yamalak ýslýklar çýnlýyor gecenin buselerinden ve ben bir türkünün matemine yazýlýyorum
senli iklimler hep kýþ yaza hasret biliyor musun ve sen zemheri doðuruyorsun düðüm düðüm gemici düðümlü sensizliðe baðlýyorsun beni efsunlu sevdalarý üflüyorsun ve ben öldükçe ölüyorum güldükçe kan kusan tebessümüm
kahretsin ki seni sevdi sol yaným hastalýklý bir sevdanýn kýskacýndayým bunu da biliyorum günün birinde ters yüz edeceðim sol yanýmýn ceplerini týka basa dolu eskiyen tüm sevdalarý silkeleyeceðim ve baþým alýp gideceðim sen hoþçakal ben elvedalarý kucaklayacaðým
mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.