Suratýna bile tükürülmeyecek insanlarýn uðruna, ne yaðmurlardan vazgeçtik...
Ben yaþadýðým zamana anlam katmak isteseydim Gider sokak çocuklarýyla hayat çalýþýrdým Seninle hayal deðil
Bak;
Geç kalmýþ çocuklarýna sesleniyor anneler balkonlardan Yorgun babalar, terli çocuklar sevecekler birazdan
Siyah-beyaz filmlerinden bir bu kaldý elimde zamanýn Hayalin ötesinde Ve adi bir yokluðun Ayak seslerinden tanýyamýyorum artýk hiç kimseyi Ve kendimi...
Þiiri de, ölümü de yazan kalem ayný aðaçtan sanki!
Düþlerin zamanlamasý kötü bu akþam Gözlerimi kana yatýrdým Kendimi büyük öldüreceðim Hayatý sevdi diye