DİYÂRIM KİRPİKLERİNİN KOYU

Güneþle sana doðru umutla pupa yelken
Mutluluða yol almak gözlerinde gün boyu.
Güzel yârim, diyârým; kirpiklerinin koyu.
“Dalgadaki mûsikî billur sesin mi?” derken;
Demir alma anýdýr, beni hülyâmdan silken.

Harâmî karaltýlar býrakýr mý ki esen?
Esire sorgusuzdur mahzen-i gece zifir
Zaman; gaddar gardiyan: Volta atar bin fikir
Hayâlin ebrûsunda boyanýr desen desen
Yelkovandan ivecen atar kalbim; sen, sen, sen...

Kýpýrda seher yeli; ak, kara ip seçilsin
Müptelâ sarhoþlarýn, dolsun fecir çilesi.
Sâde sabreylemek mi garibin gâilesi;
Gönlümün kýrk düðümlü söz bohçasý açýlsýn
Bu sabahtan tezi yok, yollarýna saçýlsýn.

Yârden zýrnýk koklatmaz cumartesi pazarlar
Senelik tatillere ve gecelere inat:
Uðruna yandýðýmý bilsin bütün kâinat
Duysun saðýr sultanlar, kem gözlerde nazarlar
Kalemler insâf edip, aþka gelsin yazarlar.

Hislere gem vurmayan; heyecâna utulur!
“Gönül” derim “sözüm söz; açýlacaðým bugün
Öncesi îlân-ý aþk sonrasýnda toy düðün.”
Lâkin seni görünce yeminler unutulur
Kalbim yerinden çýkar, aklýn nutku tutulur.

Etrâfýnda pervane dönerim yana yana
Mesaî bitiminde yine ayný manzara!
Bunda kimin suçu var çekesin ki azara
Süzülürüm günbegün sitemim deðil sana
Hâlden bilmez dilimle, akýp giden zamana.

05.06.2012 16.04

Salih ERDEM /AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: