ve gözlerini yumar
Kýrýk bir elma çekirdeðinin
Kýþ gibi soðuk bir þehirde
Düþerken topraðýn çatlamýþ tenine
Yedi tepesinden vurulan yaðmurun
Selasý okunurken mülteci gecelerin kulaðýna
Yaralý bir serçenin nasýl can çekiþtiðini bilemezsin sen
Kaldýrýmlara býraktýðýn adýmlarýnýn
Ayak izlerini sayarken kýyamet alametleri
Bir günahýn vebalinde geziniyordu ruhun
Can bedende yapraklarý solan bir dal gibi kururken
Ruhun ölüyordu ülkesine ýrak topraklarda
Bir damla su deðmiyordu tenine
Üstelik bardaktan boþalýrcasýna yaðmur yaðarken
Kabilin attýðý taþla can çekiþirken doðmamýþ çocuklar
Gözü yaþlý analarýn ahýtlarý boðuyordu
Derin uykusunda mazlumu düþünmeden uyuyan zalimleri
Havva’nýn koynunda soluklanýrken Adem
Cennetin kapýlarýndan yeni yeni çocuklar geçiyordu
Ve o gün bu gündür
Her doðan çocuk cennet kokar
Her kadýn
Biraz Leyla olur
Biraz Havva
Cennete gidecek çocuklar doðururken
Þimdi sorsam herkes cennetliktir
Peki bu ölen çocuklarý doðuran analar mý ?
Yoksa ölmesine, aç kalmalarýna göz yuman zalimler mi? suçlu.
Sokaklarýn en soðuk duvarlarýna sýrtýný yaslarken ölüm
Kimsesiz çocuklarýn selasý okunur
Ölürken insanlýðýn kulaðýna fýsýldýyarak
Mahþer gününde yaptýklarýnýn hesabýný vereceksin der
Ve gözlerini yumar
Uyurken saðýr þehrin koynunda
Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.