BOYNUM BÜKÜK...
Yaðmurlar rüzgarlarla, geçti benim günlerim
Esen seher yelinde, kendimi buluyordum
Acýlarla eyvahla, dolup taþar dünlerim
Her gece biraz daha, sararýp soluyordum
Yalan dolan görünce, dünyanýn tadý kaçtý
Hiçbir yere sýðamam, nereye gitsem azap
Pür-ü pak yüreðime, nefret tohumu saçtý
Telafisiz bu acý, içime döktü kezzap
Ne yesem ne içsem de, lezzetini bulamam
Dosta düþmana karþý, boynum bükük gezerim
Mümkün olsa, kaybolsam! Çok zor artýk kalamam
Usanmýþ ruhum benden, ben kendimden bizarým
Gücüm olsa bedende, þimþek gibi çakacak
Aklýmla bileðime, hükmetmez týkanýrým
Korkusuz hayallerim, tüm evreni yakacak
Saygý edep kalmadý, Rabbime yakýnýrým
Bu bir kabus olsa da , þükür deyip uyansam
Huzur dolsa gönlüme, desem; rüyaymýþ meðer,
El açýp dua ile, sadýk dosta dayansam
Nefes almak belki de, bir gün ölmeye deðer….
HATÝCE BOZKURT SARITAÞ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.