çekyatedebiyatı-277

Efendim,

Kiþi baþýna düþen gelir,

Ne zaman,

Açýklansa,

Ben hemen,

Cüzdaný açar,

Ýçine þöyle bir bakarým!


Ama

Her ne hikmetse,

Açýklanan rakamý,

Bir türlü göremem,

Oralarda!


Ulan derim,

Bir hesap hatasý olmasýn?

Tekrar tekrar sayarým,

Ama

Ne yapsam?

Nafile!


Sonra,

Þunu sorarým,

Kendi kendime;


Ulan,

Ben bir kelle miyim?

Kelle!


Peki

Gökten zembil yaðsa,

Ne düþer kafama?

Taþ!


Ha bakalým,

Kelle!

Kelle!

Kelleyi verdik fýrýna,

Piþmedi kaldý yarýna!






gelir
komþuda piþer,
bize de
düþmez!



Sosyal Medyada Paylaşın: