Yeryüzünün en güzel kadýnýydýn sen. Pamuk gibiydi ellerin. Dokundukça dokunmak gelirdi içimden. Tekrar tekrar tutmak isterdim elinden.
Sonra sokaktaki bir güzel oldun. Ellerin de sýradanlaþtý birden. Eriþebilmek arzusuyla dolsa da içim Eriþilmezdi baþkasýna kenetlenen ellerin.
Ya bu eller; her seferinde sana uzanan, Ya bu eller; kamçýlar yiyip nasýr tutan, Sana sarýlmak yerine perdelerde sabahlayan, Ve birbirinden ayrý olmasý yetmezmiþ gibi Senden de mahrum kalan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kezban BAŞARI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.