Gece,üstüne gelmeye görsün, Yüreðine çöker önce karanlýk. Yapayalnýz hissedersin kendini, Pencereden görülünceye kadar aydýnlýk..
Karanlýk her þeyi örtermiþ, Ama ayrýlýðý deðil !. Daha da artar özlemin. Ellerini özler ellerin, Teninin sýcaklýðýný.. Nefesini.. Dört bir yanýn yalnýzlýk, Gece sensiz, Gece insan çaresiz.. SAVAÞ YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
egece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.