Gülkurusu naifliðinde sakladýðýmýz hatýralar... hatýrladýkça ufalanan, yaðmur yaðdýðýnda yeþerecek umudu, her tipi boranda uçup kaybolacak korkusu, unuttuðumuzdandýr kýrýklarýmýzý, diþ aðrýsý geçene kadar ahla vahýmýz... çekip çýkardýklarýnda arýzalý olaný, belkide acýsý geçecek, boþluðu hiç dolmayacak, ya demir leblebileri kýrmak için almayacaksýn aðzýna, yememek için diþin kýrýldýðýnda dilini... yada duymak istemeyeceðin sözü, söylemeyeceksin baþkasýna, kýrdýðýn kadar kýrýlacak, acýttýðýn kadar acýyacaksýn, az olmayacak diþ aðrsýndan az çektiðin sancý, hem kurtulamayacaksýn çekip attýklarýn gibi, býrakmayacak sonsuza dek, savurduðun zehir zemberek lügatlar, ... Suslu bir sözdür þimdi öðünümüz, ellerimiz uzandýðýndandýr merhabaya, geri çekilen el kararsýzlýðý çekinginliðinde kýrgýnlýklarýmýz, muhabbete katýk ne þiir,nede söz tadýnda, varsa yoksa eþya yapaylýðý, ötelediðimizdendir içten bir selamý, hem sevgiye aç yürekler,hemde nura ruhumuz... ne kadar doyursakta bedenlerimizi, acýyýz tepeden týrnaða öylece... çýkmaya çabaladýkça bataklýktan, daha da batýyoruz derinlere...
yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.