Þimdi sessiz sedasýz kopuyorsam göðsünden Ýnancýmý yok edip küstürenler utansýn. Yine hazan deyip de taþýyorsam mevsimden Bu kar kýþý zirve de estirenler utansýn
Biliyorum bu veda son anýn kelamýdýr Bu kez alýp verdiðim ecelin selamýdýr Usul usul yürürüm vakit gitme anýdýr Þu gençliði topraða kýstýranlar utansýn
Sevgi biten gönlümde aðu yedim kan kustum Hayat geldi üstüme o konuþtu ben sustum Serde ne var ne yoksa tutup sandýða bastým Çeyiz diye kefeni kestirenler utansýn.
Sen ne yaþarsan yaþa kabullenmiyor akýl Hangi kurban aþkýný göstermiyor ki makul Þimdi buzdan bir daða nasýl diyorsun sokul Sabrý gönle taþ edip bastýranlar utansýn.
Gülmediysem eðer ki bunun suçu kör dünya Benim gerçek sandýðým kötü olana hülya Kýrk yýlýn bir baþýnda hayýr deðilse rüya Çarþaf çarþaf kabusu astýranlar utansýn.
Attýðým her adýmý saydým oysa bilerek Þeytan çekip düþürdü ayaðýmý çelerek Yine aþka baþ koydum belki bin kez ölerek Beni cellat önünde susturanlar utansýn.
Yýkýlsam da yýlmadým belki çok kapý çaldým Süründüðüm bu kaç kýþ, kaç çýð altýnda kaldým Öðrendiðim tek þey var artýk dersimi aldým Engin olan daðýmý pusturanlar utansýn.
Þimdi bütün varlýðým sökülürken ömürden Can taþýyor bu gönül sanma sakýn demirden Mevlam böyle dediyse kaçýnýlmaz emirden Dost bildiðim sýrrýmý kusturanlar utansýn.
Yasemen Akyürek Ýstanbul 3 OCAK 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasemen akyürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.