Ağrısı Yeşil Orman

kendini öldürmüþ adam þiir yazýyor
yazmýyor söylüyor dudaklarý yok
o eski kanepede bir inilti
arkasýnda saksýsý ve çiçekleri
günün ilk ýþýklarýna kadar uykusuz
aðrýsý yeþil orman
konuþamazmýþ

gideceðiz diyor babasý çoktan gitmiþ
annesini arýyor yok
kapýlarý çalýp tek tek ziyaretçi defterini imzalýyor
kýrýk yazýlarda esnek cümleler
baþý kayýp
kimse yok

yarasa bakmaya çýktýk balkona
aðaçlar budanmýþ yaza hazýrlýk
yollarý süpürüyor çöpçü
adam kendi kendine konuþup hesap yapýyor
damlarýn kederi kýrmýzý olmak
beyaz bulutlar giymiþ gelinliðini
sanki yaðmur yaðacak

azýcýk dalýp uykumun çiçeklerini sana getirdim
sen kimsin diye sorarken baktým aynaya
ben sen karýþtýk bir birimize
ýþýklar dönüp durdu odada
uyanýþlar gölgeni seyrede dursun
fakat aðlama

diþine sýkýþan boþluðu anlatabilirsin bana
seni anlar süslerim
sýrtýný sývazlayýp teselli ederim
oh deyip rahatlarsýn belki
inanýrsan rahatlarsýn belki
varlýðýný býrakýp ölümsüz kollarýma

geçen geceye
kuvvet dolduruyorum kapan
içsel bir yaðmurla sevginin duraðýna gel
bekle eller boþalýp dolsun
hissedene kadar seni kalbimde

biliriz ölüm düþtüðünde acýmaz için
lakin hatýrlatabilir son cümlelerin yankýsýnda boðulduðumuzu
o kadar çok þey biriktirirken elinden düþen
bir gülün havada kalan kokusunu
büyülenmiþ yollarýma býrakýp gitme.








Sosyal Medyada Paylaşın: