Tükendi nakd-i ömrüm yaban elinde, Hak olan gerçeði, yaþarken buldum. Dört mevsim vardýr dediler ömürde, Henüz kýrk iki idim, hepsini gördüm.
Selam versem de, selam vermeyen, Baþlarý secdeye, bir kez eðilmeyen, Burunlarý, kaf daðýndan hiç inmeyen, Kendi nefislerine kul olanlarý gördüm.
Dönme dolaplarýn, baþýný döndüren, Bugünden söz verip, bugünde unutan, Ne serden, ne sýrdan ne de yardan, Geçemem deyip, geçenleri gördüm.
El aleme sorarsan, adam gibi adam, Atasýný, atisini, geldiði yerleri unutan, Fakir sofralarýna oturmaktan utanan, Çatalý, saða, sola yoranlarý gördüm.
Tasadan, gamdan fersah fersah uzak, Camdan vizyonlar karþýsýnda kurulan, Ýzledikleri dizi dizi filmlerin arkasýndan, O çocuk da kimden miþ diyenleri gördüm.
Alýnlarý secdede, akýllarý dünya malýnda, Soyup soyanla, her daim ayný tartýda, Gözler fer fecir, kollar ahtapot denginde, Sorunca, düzen böyle diyenleri gördüm.
Allah, yaratmýþken insanlarý renk renk, Hepsine ruhundan üflemiþken tek tek, Henüz tadýna dahi bakmadýðý aþý aþtan, Bu çok acýdýr, diyerek ayýranlarý gördüm.
Hak insanlýða seslenip yolu gösteriyor. ’’Sen bilmezken sana her þeyi öðreten’’ ’’Seni yaratan Rabbinin adýyla oku diyor’’ O’nu unutup, bildiðini okuyanlarý gördüm. Sosyal Medyada Paylaşın:
İkram Gökhan Akcebe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.