her þey seni hatýrlatýyor bana sonsuzluðun çaresizliði içinde.. içimde bir acý bir sýzý hüzünlere sarýlmýþ yürek, der gibi sanki götürün beni ecellere.. sensiz kokan terim kalsýn burda.. göz yaþlarým kanatlanmýþ uçuyor sensizliðin diyarý nerde? söyle! söylesene, her gün ölmem mi lazým ille? yumak olan hayat zelzelelerde deprem dibi kara sonsuz, güneþ batmýþ hiç doðmama niyetinde.. yaralar derin deðmiyor yaþamanýn kýskacýna asarken beni bende gülümsemelerim bahane üzerinden basýp geçmeye.. ben divane zaman divane ne güzel bir ikili olmuþuz iþte amaçsýz hedefsiz bir ömürde güçsüzlüðe dahi diyemiyoruz elveda.. kaderin içinde bir can canansýz, resimleri hayalde gözler nereye baksa orda, bakýþlarýnda saklý, býrakamýyor býrakmýyor prangalarda zincirlere baðlý, yalnýzlýðý tek vuruþ gerisi bir varmýþ bir yokmuþ, yaþamak bir suçmuþ gibi, ben ise sanki onun son misali...
(Berlin,02.01.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.