Eski Ahşap Kapılar

Bir “ah!” çeksem derinden, kimse duymaz ahýmý.
Duysa hemen irkilir, eski ahþap kapýlar.
Kullaplarý pas tutmuþ, kimse açmaz yýllardýr
Kahýrýndan yýkýlýr, eski ahþap kapýlar.

Þýkdüþenler bekliyor; “bir dokunan olsa ah!”
"Sokak sokak dolaþýp, bizim evi bulsa ah!"
"Bir kez olsun birisi; kadir kýymet bilse ah!?"
Yalnýzlýktan sýkýlýr, eski ahþap kapýlar.

Avlusunun kokusu; ekmek gibi su gibi,
Gelenleri kucaklar kendi yavrusu gibi.
Açmýþ baðrýný, sanki ana yarýsý gibi
Öyle mahzun dikilir, eski ahþap kapýlar.

Üzerine asýlmýþ padiþahýn fermaný.
Temsil etmiþ bin yýllýk ihtiþamlý ormaný.
Þimdi kesilmiþ gibi dizlerinin dermaný
Lime lime dökülür eski ahþap kapýlar.

Sanýlmasýn "dilsizdir", suskunluðu derdinden,
Hiç niyeti yok gibi ayrýlmaya yurdundan.
Ne yapsýn ki takatsiz, asýrlarýn ardýndan
Ocaklarda yakýlýr eski ahþap kapýlar.

Evin direði gibi, ana gibi yar gibi
Gittim gördüm de hani bir baþka diyar gibi
Selam versem sallanýr sesimi duyar gibi
Büklüm büklüm bükülür, eski ahþap kapýlar.

Tayyar Yýldýrým



Sosyal Medyada Paylaşın: