þimdi pek varsýlýz, yitireceðiz ne çok þeyimiz var, farkýndayýz elde ettikçe yitirdiðimiz þeylerdendir yalnýzlýk... adam geldi tokalaþtý, bir kadýn kovdu onu sonra giderken yerine daha büyüðünü daha büyüðünü koydu.
insandan hýzlý büyüyen þeylerdendir -benden duymuþ olma- sen tuttun evine aldýn onu bir kadýn geldi, kovdu sonra giderken yerine daha fazlasýný koydu.
þimdi pek varsýlýz, yitireceðiz ne çok þeyimiz var, farkýndayýz elde ettikçe yitirdiðimiz þeyler var; yalnýzlýk karýndaþý sessizlik gürültü geldi mi kovar onu çocuklar þarkýlarda öðrenir koþmayý sen çok sevdin sessizliði! birkaç dostun oldu, kovdular onu sonra onlar da gittiler yerine fazlasý konuldu.
elde ettikçe yitirdiðimiz þeyler var onu þair de seviyor. ne yapsan azalmýyor Allah vergisi hüzün... þair tuttu onu þiire aldý bir neþ’e geldi, þiiri kovdu þimdi onlar bile gittiler þair yerine fazlasýný koydu.
ah ne varsýldýk, dinle yitirdikçe yerine gelmeyen þeyler de var kayýp... soðuk geldi sýcaðý kovdu þeytan geldi inancý kovdu çocuklar uçmayan uçurtmalara sövdü okunmadan yýrtýlan mektuplar döndü sana yolladýðým þiirler yolda öldü! bir adam neyi varsa kovdu! öldü insanlar öldü! Yaratan yerine hep daha fazlasýný koydu!
Önder Uslu 02.01.14
Sosyal Medyada Paylaşın:
elma dalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.