YAŞAMAK BÖYLE

Bað bozumu yine mevsim, bilirim
Kuru dalda yorgun yaprak gibiyim
Hafif bir yel esse þakacýktan
Cansýz, yere serilirim.

Gözlerim midir güzelliklere küsen
Dirilikler mi baþýn’alýp giden?
Göz kapaklarým niye yorgun böyle
Her þey biraz daha kirli, neden?

Durup da beklemek neye yarar,
Dönüþ gününü unuttu bahar,
Çiçeklerde yaþam rengi yok,
Hem insan kokmuyor insanlar!

Domur domur çiçekli kuru dallar
Yeþili sindirmiþ, uykuda kýraðýlar
Ay dolunmuþ, gece kuþlarýnýn þafakla
Bana sanki bir þey diyecekleri var!

Yanlýþ bahçelerde tükendi ömrüm
Var olmanýn her soluðu kýrk düðüm
Yaþamak oyalanmak demekse böyle
Uzaklarda benim nedir gördüðüm?

Sosyal Medyada Paylaşın: