Bir þehri uzaktan izlemek ve seni sevmek arasýnda hiçbir fark yok Uzaklaþtýkça güzelleþen bir þeyler var her ikinizde
En onurlu kavgalarýn güzel bir kadýn yüzüne benzediði zamanlarda Acýnýn ulu yaralarýndan budanan bir tebessümle güneþe karþý yaþamak Þairin kaleminden düþürdüðü zavallý bir i mge Ve dünya ruhumuza sürülmüþ kan lekesi Toprakta kuruyan
Oysa seni yazmak kalemin en soylu isyanýydý bir zamanlar
Adýna alfabeden düþen harfler, sayfamda þahadetiydi aþkýn Ölümün bile yaþam kadar kutsal sayýldýðý bir inanç vardý bu aþkýn yaradýlýþýnda Hikmetinden sual olunmayan acýlarla boðuþurduk sadakatin direniþinde Alný sürgünlerle mühürlenmiþ bir anlatýcýnýn dudaklarýnda memleket kadar büyük Ve baðýmsýzlýðýn tutsak alýndýðý özde soykýrým tasarýlarýnda bir keder Maviden öte
Eðer bu aþka yeniden baþlayabilseydim Yalaný ve seni birbirinizden uzak tutmazdým yüreðimde
Ben hayatta, senli zamanlarý anýmsayýp takýlmaktan Düþüp yaralanmaktan daha büyük bir acý daha tanýmadým
Hangi sýcaklýkla yoðurduysam sensizliði bir ölüm etmedi Tene bürünemedin bir türlü umut Saklýmda bir yalnýzlýk oldun hep Ceplerimde ayrýlýða tok bir ruh Kaç ölüm yazdýysan bana yaþadým Ve gözlerimi açtýðým hayata gene seninle baþladým
Ben sana her varlýðýn yaradýlýþýnda var olan yüce bir histim Ne yazýk ki sadece nefret diye bilindim
Al iþte gittim
Isýttýðýn bir kýþ akþamý her aralýk takvimlerde aðlayacak artýk Gözlerini baðla istersen gökyüzünün Nereden baþladýysan bu aþký yok etmeye Ýþte oradan bir gün mutlaka bulacaktýr seni ayrýlýk
Acýsýný bilmediði hiçbir yarada kabuk baðlamaz zaman
Ayrýlýklarýn sonu vuslat olsaydý her acý sadýk kaldýrdý hayata Belki o zaman toprak yuttuðu gibi yeniden doðururdu Ve ben içimdeki karanlýða inat beklerdim gidiþini Sana yakýn hayallerle avunurdum Düþümü acýlarýna yatýrýrdým Sessiz ve sabýrlý Yokluðunu adým bilen çocuklara varlýðýný þahadetime katýp anlatýrdým
Þimdi bana inanabileceðim bir yalan söyle Sancýlarýmdan derlenmiþ ve kalbin cehaletinden yoksun Mutsuz çocuklarýn gözlerindeki keder kadar üryan
Bana inanabileceðim bir yalan söyle Son nefesini veren bir hastanýn dudaklarýndan emanet Bir devrimcinin uðruna iþkenceler çektiði dava kadar onurlu
Bana inanabileceðim bir yalan söyle Söyle ki; Beni bir hiç yerine koyan kalbine bu son giriþim olsun
Sevdayý terk sayan gözlerine iman eden yüreðim ölümü sen saysýn
Bu sevdanýn kutsallýðýna bin yemin sýðdýrýrým da, tene bürünürse nefretim, gözlerimden dökülürsün. Ýnkârýn taþýyamaz bu yükü...
Bu akþam bir dilencinin avuçlarýnda izledim hayatý Ve adýnla baþladým bildiðim bütün dualara Adýnla baþladým! Yoktan var olmak adýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.