MARTILAR BİLE İZLERDİ BİZİ

Yýllar sonra,
Seninle ilk tanýþtýðýmýz yerdeyim.
Upuzun sahili,masvavi denizi,
Yemyeþil ormanlarý,mis kokulu çiçekleri,
Sevimli insanlarý olan kasabadayým.
Sahilde her zaman oturduðumuz,
O yeþil renkli bank duruyor.
Hani üzerine adýmýzý kazýmýþtýk.
Yazýlar bunca zamandýr silinmemiþ.
El falýmýza bakan kadýný aradým.
Sordum ordan geçenlere ,nerde diye.
Geçen yaz kaybettik dediler,üzüldüm.
Þimdi hatýrlýyorum bize söylediklerini.
Evlenip çocuklarýnýz olucak.
Çok mutlu olucaksýnýz demiþti.
Biliyormusun sevgilim, balayýna gelecektik.
El ele, sarmaþ dolaþ gezecektik buralarda.
Bu yeþil bankda oturacaktýk.
Eski günlerin hatýrýna.
Martýlar þimdide denizde, herþeyden habersiz.
Þimdi seni soracaklar bana,
Ne diyecegim onlara.
Kendi dügünümüze giderken,
Kaza da öldümü diyecegim, gözyaþlarýmýn eþliginde.
Hatýrlarmýsýn sevgilim,
Biz aþkýmýzý yaþarken buralarda,
Martýlar bile bizi izlerdi.
Onlar bana gelmeden gitmeliyim.
Beni tek baþýma býraktýgýný bilmesinler.
Hoþçakal þirin kasaba hoþçakal martýlar.
Bir daha gelmeyecegim buralara onsuz.
Gelirsek birgün eðer gökyüzünde olacagýz.

ayyýldýz.



Sosyal Medyada Paylaşın: