duygularým dibe vurup durulmuþ bu saatlerde
aþk ise kýyamet gününde bu gece
yükselen daðlar ise alçalýyor azar azar gözlerimde
nehirler ise durgun ve bulanýk görünüyor sýðýlanmýþ sularýnda
biraz denize uzandýðýmda ise
kýyýya vuran yunuslarý görüyorum usulca
hayat durmuþ ve denizler yükseliyor yeryüzüne
þehir boyuna varýp istila ediyor caddeleri
kapanan yollar ardýndaki can simitleri ise
cansýz sokaklara sürükleniyor sessizce
yaþam ve ölüm arasýna kurulan bir kent gibi
harabeye dönen yüreðimde inþa ediliyor acýlar
geçmiþin kalýntýlarý savrulurken caddelere
omuzlarýmda ise minareler yükseliyor metrelerce
ve ben de ellerimi açýp
dua ediyorum gökyüzündeki meleklere
yaþanmasý ve katlanmasý zor ama
ölmesi daha imkansýz bir hayat yaþýyorum bu dünyada
aslýnda ölmesi kolay olsa da
tek korkum ölmek deðil de
yarýnlara býrakacaðým mirasýmýn
yavaþ yavaþ yok olmasýydý bu yaþamda
sanki aþk alacaklýymýþ gibi her gün
onca bedel ödetiyordu bana saat saat
hani kýlýç gibi keskin olup da
kesip atsa bir kenara diyorum bir çýrpýda
ve ben de sil baþtan bir denize
yeni olta atsam yeni bir hayat için
ama nerde taksit taksit saniyesine kadar
çekip alýyordu beni içine eritiyordu dirhem dirhem
uzanýp sol yanýmý yokluyorum bazen
yokladýkça þüphelenmeye baþlýyorum kendimden
sanki aklýný kaybetmiþ bir deli gibi
kalpsiz olduðumu düþünüyorum an an düþünürken
hani bir savaþ düþün tam kaybederken
bir anda kazandýðýn geliyor aklýna
ve bir anda yok yere seviniyor kalbin
ama ben her defasýnda onca savaþýn ortasýnda
hep kazanýrken hep kaybettim bu yaþamda
en kötü duygu da bu olmalý gerçi
öyle veya böyle hepsini yaþadým bu hayatta
çünkü bazen insanlar üzerini silmek yerine
üstünü çiziyor hayatýn bir kalemde
ya da silip hiç bir iz býrakmadan
yok ediyor seni senelerce
ama yýllar da öyle aðýr geçiyor ki bu yaþýmda
aðýrlýðýnca eziliyorum altýnda yavaþ yavaþ
biraz üzerine gülsem de hayatýn
görülmüyor ki uzaktan
þimdi koskoca bir denizde kurak bir çöl kalbim
yaþadýðým yer ise adýný hatýrlamadýðým bir kent
iþim ise en güzel günlerin bedelli askerliði
aklým ise kayýp, yatacak yer arýyor kendine
kalbim ise alýp baþýný çoktan gitmiþ uzak þehirlere
þimdilerde ise derinden derinden hasret çekiyor içine
ben ise parça paraça yükleniyorum yaþamdan ölüme
.
.
.
Mawish
.
.
.
YAÞAMDAN ÖLÜME-Mawish Þiirleri