Bana hep mutlu bir çiçek gibi gelirdi papatya Aðzýmýza sakýz olmuþtu o günlerde.. Seviyormu sevmiyormu.. Papatya varsa,aþkda vardý... Þehir vardý,hatta istanbul vardý... Basitliðe kaçmayan sadeliði... Kabalýða dönüþmeyen gücü.. Hýrsa benzemeyen bir azmi vardý.. Sevmiyorum desede papatya... Sana soranda kabahat ,derken severdik.. Çok geç oldu artýk... Hani saçlarýma taç yaptýðým.. Düþlerin o yer altý dehlizlerinde.. Bir daha seviþemediðim papatyam.. Mevsim sonbahar, artýk soðuk bir kýþ Karþýlýklý oynadýk iki yüzlülük hikayesini... Bu topraðýn çocuklarýný.. Bu topraðýn aþklarýný... Ve seni kaybettik...
BERRÝN KORKMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
berrin su siirleri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.