ANNEM ÜZÜLÜR
Derdimi ovaya dökecek olsam,
Dað olur da sýra sýra dizilir.
Ne zaman huzura giden iz bulsam,
Yollarýma kör kuyular kazýlýr.
Hasret bir taraftan büker belimi
Felek kýrar kanadýmý kolumu
Yýllardýr çekerim ben bu zulümü
Kara baðrým ezim ezim ezilir.
Çaresiz kalmýþým eli belinde
Kývýlcým ararým mazi külünde
Yoruldum ne çare hayat yolunda
Yürümez dizlerim baðý çözülür.
Bilmem kaderde mi, bende mi kusur
Deðiþmez bu yazý geçse bin asýr
Ýrade duyguya olunca esir
Su yokuþa akar düzen bozulur.
Bu minval üzere ecelim gelir,
Gelir de Azrail bu caný alýr
Timsah gözyaþlarý döken çok olur
Üzülse üzülse Annem üzülür.
Ýsmail GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail GÜL (Vars@yalım) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.