HÂL

Soðuyor, rûhuma vurdukça karanlýk, soðuyor
Bu hüzün kalbimi sarmýþ , beni her an boðuyor.

Kederim sabrýmý aþmýþ, garibim kimsesizim
Derdimin ortaðý yok, muzdaribim kimsesizim.

Yazamam derdimi, yazsam kýnanan ben olurum
Ve fakat zillete katlanmadý bir an onurum.

Yýkýyorlar ,yakýyorlar, asýyorlar bu ne hâl
Bu inen baþka deðil, böyle iner kahr-ý celâl

Cahilin tekzibi bitmez,sapýyor ehl-i ilim
Susamaz, susturamam, susmaya varmaz bu dilim.

Nebinin ümmeti þaþkýn yolu , yok yoldaþý yok
Taðutun cebrine düþmüþ, dili suskun,baþý yok.

Utanýr bakmaya insan nebinin sancaðýna,
Ne çabuk uydu bu ümmet batýnýn alçaðýna.

Utanýn! Bir küçücük ar bile kalmýþsa eðer,
Bize zillet bu esâret, bize zillet bu semer.

Ne kadar alçalarak böyle onursuzca çöküp,
Düþeceksin,yüreðinden din-i islâmý söküp?

Ýzzetin varsa eðer Hakk’a sýðýn, Hakk’a sarýl,
Sözümün maksadý haktýr, iyi duy , sonra darýl.

Tutunup küfr-ü galizden çýkacak yol arayan,
Sonu nârdýr ,bu niyetten dönüver, Hakk’a dayan.

Uyanýn izzeti artýk din-i islâmda görün,
Sonu eyvâh olacaktýr,saðýrýn Hakk’a körün.

Bu yolun rehberi Ýblis, medeniyyet yalaný,
Yýkamaz Rabb’ine dönmüþse muvahhid olaný.

Yýkamaz! Kalbini açmýþlarý þeytan yýkamaz
Ziftleþmiþse yürekler baþý yerden çýkamaz.

Ki bu âlemde karanlýklarý yýkmaksa niyet,
Vereceksin severek cân, vereceksin, bu diyet.

Sarýlýp Kur’ana peygambere ram ol ki beþer,
Kula kulluk edemez, etsede zilletle yaþar.

Yanýyor koskoca ümmet, yanýyor bak yanýyor,
Taðutun týrnaðý geçmiþte gönüller kanýyor...

feilâtün /feilâtün / feilâtün / feilün
Sosyal Medyada Paylaşın: