Annem mezarýna çiçekler diktim,
Yanýnda usulca yere diz çöktüm.
Sevgimi, topraða elimle ektim,
Bilsen, hasretinle ben neler çektim?
Kurumuþ otlarý topladým bir bir,
Suladým sînende açan gülleri.
Huzuru dinledim, sessizdi kabir,
Öptüm, öptüm bana uzak elleri...
Giden çocukluðum þimdi aklýmda,
Sýcacýk bûsenle öperdin beni.
Ne tatlý anýlar gizli, saklýmda,
Asla unutamam mis kokan teni...
Cömerttin, herkese uzandý elin,
Ýçin kan aðlasa, gülerdi yüzün.
Hep doðrudan yana vurmuþtu telin,
Yanýnda, kimseye deðmezdi hüzün...
Halâ seni söyler, anlatýr herkes,
Unutulmaz asla, o asil tavrýn.
Meltem ol, usulca baðrýmýza es,
Bize örnek oldu, o büyük sabrýn...
Dualar yolladým, aldýn mý anne?
Selamlar gönderdim, buldun mu anne?
Yavrumu görünce daldýn mý anne?
Gözlerin yaþlarla kaldýn mý anne?
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.