Benim hayatım
Bütün kapýlarý kapatýn üstüme,
Hayallerim Ýle baþbaþa býrakýn beni,
Hayatla hep baþa baþ mücadele ettim,
Ve hep burun farký ile yenildim.
Gücüm güçsüzlüðümü yenemedi...
Sevdiðim hiç biþeye sahip olamadým,
kulaðýma fýsýldayanlar beynimde yanký oldu onlarý anlayamadým bile,
Þarhoþlarýn geçtiði bütün sokaklarda bir varoþtum,
Ve þarký söyleyenler kadar bende sarhoþtum.
Þiirlerim bir yana söylediklerimi bile anlamadýlar,
Sustum, çok sustum...
Sustuklarýmý da anlamadýlar...
Susan bir çocuðun tek oyuncaðý kelimelerdi...
Ýnsanlarýn kulaðýna hoþ gitti, ama onlar hoþ bulmadý...
Kadýnlarýn makyaj yapmalarý ile ayný sebepten süsledim cümlelerimi,
Ve ateþe teslim ettim.
Sevmediklerimi yaktý, sevdiklerime huzur verdi.
Ama bana kimse sen bunlardan haz alýyormusun diye sormadý.
Ben bu hayatta nefes alan hiç bir þeye sevdiremedim kendimi,
Herkes sevmediði yanlarýmla sevdiði yanlarýmý topa tuttu,
ve herkes beni bir uçurumun kenarýnda unuttu!
Yaþamak için bir sebep aradým, bulamadým.
Ve cümlelerim kadar cesur olsam o uçurumdan ben atlardým,
Yapamadým...
Beni hiç kimse tanýyamadý bu hayatta!
Çünkü kurduðum hayalleri duymadý hiç biri,
Herkesi kaybetmekten korktum, oysa herkes beni kaybetmeye hazýrdý.
üstelik beni kaybederken çok þey kazanacaklarýný sandýlar.
Belki de haklýydýlar.
Varoþ bir milyonerin, milyonlardan sakladýðý, ve tek kiþiye adadýðý bir sevgi ne kadar mutlu edebilirdi?
Ýnsan istediði þeyleri sevdiklerine sunmak ister hep.
ben istediðim þeyleri süsleyerek armaðan ettim, hoþlarýna gitmedi..
Ve dünya dönüp duruyordu,
bir tek güneþi benim üzerimden çekince sevdim dünyayý,
Dünya pek sevimli deðildi aslýnda.
Yaþama sevincim olmadý hiç, yaþarken bile.
Sevincim olmadý aslýnda, gülerken bile..
Neden güldüðüme bende anlam veremedim,
Hayat bir hasta ziyareti aslýnda makbulünü hiç beceremedik...
Ve hep son duraklara yolcuydum...
Eyy yüreðimde sakladýklarým ben sizi severek kendimi ödüllendiriyorum aslýnda,
Size kendimi sevdirmek gibi bir derdim olsa, bir sigara daha yakardým!
Ýnsanlar beni dinlese severdi,
Zaten sevse dinlerdi...
Bir tek soru sorduklarýnda dinlediler beni, zaten cevabýný kendileri verebilirdi.
Nasýlsýn diye sordular iyiyim dedim.
Daim olsun dediler, öyle de oldu!
Ben iyi biriydim, kötülük yaparken bile.
En sevdiklerimi kaybederken bile iyi biriydim.
Sadece hayal kurarken bencildim biraz.
Herkesin zaaflarý var tabii.
Belkide yanlýþ zaman da yaþadým,
Eskiden yaþamýþ olsaydým sevgiyi ben bulabilirdim.
Çünkü yaþadýðým zaman diliminde yalanýn gölgesine sýðýnan en iyi þeyi ben yaptým,
Ýnsanýn yalanladýklarý sevgiyi doðru iþledim, kalbime kadar!
Ama insanlarýn yerine ön yargýlarýndan ben sýyrýlamadým.
Bu yüzden yalan hayatým!
yahya barskanmay
02:17
26.12.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.