Özüm ağladı
Çetin bir ayaza düþtüm bu sene
Elimde deðildi gözüm aðladý
Bir ok deðdi yaralan dý yüreðim
Yandým cayýr, cayýr özüm aðladý
Çýksam yüksekðine borandýr baþýn
Derdimi alýrmý kurt ile kuþun
Dinmez oldu akar kanlý göz yaþým
Ermedim bahara yazým aðladý
Ben kendi halimce akan nehirdim
Sel oldum kükredim silip süpürdüm
Bazen dalða yedim bazen köpürdüm
Yar uçtu yaným dan düzüm aðladý
Bulutlar çarpýþýr þimþeðin çakar
Cahilin her sözü kurþundur yakar
Yolun yokuþuysa feraha çýkar
Týrmandým yukarý hýzým aðladý
Leylican’ým sessiz sessiz aðlarým
Balta yemiþ o yemyeþil daðlarým
Ben kendimi bir deliye baðlarým
Dumaným tüterken közüm aðladý.
Leyla Yýldýrým (Leylican)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.